W związku z poprzednim wpisem postanowiłam poruszyć dziś temat praw jakie mamy – zapisane w ustawie i które personel szpitalny ma obowiązek respektować. Wydaje mi się, że bardzo ważne jest, aby każda mama podczas ciąży dowiedziała się do czego ma prawo, czego może wymagać od personelu, a przede wszystkim, że nie musi się zgadzać na wszystko, cokolwiek jej położna czy lekarz powie!

W kwestii okresu okołoporodowego wiele zmieniło się (przynajmniej teoretycznie) po 8 kwietnia 2011r., kiedy to wszedł w życie Standard Opieki Okołoporodowej. Jest to rozporządzenie Ministra Zdrowia, określające procedury postępowania w opiece nad kobietą i dzieckiem podczas ciąży fizjologicznej, fizjologicznego porodu, połogu oraz opieki nad noworodkiem (Dziennik Ustaw Nr 187 z dn. 7.10.2010 poz. 1259).

Dla chętnych całość do wglądu tutaj.

Na początku warto zaznaczyć, że rozporządzenie to odnosi się do fizjologicznej ciąży, porodu oraz połogu. Jeśli w ich przebiegu wydarzy się coś patologicznego, to niestety standard już nie obowiązuje. (Choć szczerze mówić ja nadal walczyłabym o prawo do respektowania go.) I tak np. jeśli w którymś momencie ciąży zdiagnozowane zostanie u Ciebie łożysko przodujące, to nie możesz dalej pozostać pod opieką położną, ale Twoją ciążę musi już prowadzić lekarz. Podobnie jeśli np. podczas porodu u Twojego dziecka zostaną zaobserwowane częste spadki tętna, to można przypuszczać, że personel nie zgodzi się na odłączenie Cię od aparatu KTG. Takie i inne patologiczne sytuacje zdarzają się i (moje podejście jest takie) nie należy się nimi przejmować i zamartwiać, ale warto wiedzieć, że każdemu mogą się przydarzyć.

A teraz po krótce najważniejsze (moim zdaniem) co zawiera standard:

• Interwencje medyczne w poród fizjologiczny (takie jak np. przebicie pęcherza płodowego, podanie kroplówki z oksytocyną, nacięcie krocza, które obecnie w wielu placówkach są stosowane rutynowo i nadużywane) mogą być zastosowane tylko w uzasadnionych  przypadkach.
• Każda ciężarna ma prawo napisać swój Plan porodu i omówić go z osobą prowadzącą jej ciążę. Plan powinien być dołączony do dokumentacji medycznej oraz zostać omówiony po wejściu na salę porodową. (Więcej o Planie porodu w innym poście)
• Personel medyczny powinien odnosić się do Ciebie z szacunkiem, szanować Twoją prywatność i poczucie intymności, pytać Cię o zgodę przed każdym zabiegiem lub badaniem, informować Cię o postępie porodu.
• Lewatywę i golenie owłosienia łonowego wykonuje się jedynie na Twoje życzenie, a założenie wenflonu (wkłucia do żyły obwodowej) powinno być wykonane tylko w sytuacji tego wymagającej.
• Badanie wewnętrzne w celu ustalenia postępu porodu powinno być wykonywane nie częściej niż co 2 godziny, chyba że sytuacja medyczna tego wymaga.
• W 2. okresie porodu możesz przyjąć dowolną, wygodną dla Ciebie pozycję (także wertykalną) i przeć zgodnie z własną potrzebą, niekoniecznie „na komendę”. Nacięcie krocza może być stosowane tylko w medycznie uzasadnionych przypadkach.
• Przez cały okres porodu możesz spożywać przejrzyste płyny.

Oddzielnie skupię się na punktach dotyczących połogu. W moim odczuciu znajomość ich treści jest szczególnie ważna.

• Zaraz po narodzinach, dziecko (jeśli jego stan i Twoje samopoczucie pozwalają na to) powinno być położone na Twoim brzuchu, osuszone i zabezpieczone przed utratą ciepła. Pępowina powinna być zaciśnięta i przecięta po ustaniu tętnienia. Taki nieprzerwany kontakt z matką „skóra do skóry” powinien trwać co najmniej dwie godziny po porodzie. W tym czasie możesz przystawić dziecko do piersi. Personel powinien służyć pomocą i informacją, jak to zrobić w sposób prawidłowy.
• Wstępna ocena stanu noworodka na podstawie skali Apgar może być dokonana na brzuchu matki, jeżeli nie występują przeciwwskazania zdrowotne. Kontakt mamy z dzieckiem może zostać przerwany tylko w sytuacji wystąpienia zagrożenia życia lub zdrowia matki lub noworodka.
• Dopiero po zakończeniu pierwszego kontaktu z matką noworodek  jest badany, ważony i mierzony.

Te zalecenia to nowość w położnictwie, jeszcze kilka lat temu (już strach pomyśleć co było kilkadziesiąt) najważniejszą rzeczą było zważenie i zmierzenie noworodka. Dziś już wiemy, że dziecko ani nie zmaleje ani nie urośnie przez dwie pierwsze godziny swojego życia, a możemy i powinniśmy zapewnić mu to, co dla niego najważniejsze. Maleństwo ma prawo poczuć się bezpiecznie, przywitać się ze swoją mamą, przytulić się do niej, poczuć jej zapach, spróbować pierwszych kropli mleka i tak przytulone odpocząć po trudnej i ciasnej drodze, którą właśnie przebyło. Te chwile pamięta się do końca życia, one są właśnie wtedy i już więcej się nie powtórzą! Dlatego tak ważne jest, aby zapewnić nowonarodzonemu człowiekowi piękne powitanie na tym świecie. Lekarze i położne przez lata pracowali inaczej i dla nich też często jest to trudne, z przyzwyczajenia, rutyny postępują tak samo jak przez lata. Dlatego tak ważne jest, abyście wiedzieli i walczyli o swoje prawa! Jeśli my ich tego nie nauczymy, to oni sami nie będą chcieli się tego nauczyć.

Za kilka dni o prawach pacjenta, które obowiązują od dawna, a mimo to mało kto je zna.